/yürekler yolken ayna misali hüznün dehlizinde bir cenin yoklar kimsesizliði/
son satýrlarýydý kitabýn Ademin ardýnda salt yalnýzlýðý Havvanýn koynunda kan çiçekleri süzülürken acý taze bir doðum gibi paslý mavzerlerde kandil yakýp sus pus oldular...
/yazýn sininde gizliydi güz özüne inemedik mýsralarýn derinliðinde/
zaman baðýþlamadý bize kimsesizliðimizi erguvanda gizlenir zifiri çalardý umutlar iç göçe çýkýp salýnýrdý umarsýzca zait ufuklar...
/kirpikten düþerken hareler kaðýda nakþolan i mgeler üþürdü/
gidiþler soluksuz çöle düþerdi nefesler bir damla çið düþmezdi býçak gibi keserken sessizlik zaman susardý...
/bütün kýyýmlar soykýrým olurdu bize/
sormadým neden diye?
soramadým...
Ayfer Aksoy Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.