Ortadoðudaydým dün gece.... Sessizlik hakimdi yýkýlmýþ evlerin sokak aralarýnda Biz neresindeydik tam bilemiyorum... Bazý koridorlardan geçtim hayal meyal bulanýk sesler.... Adres yok ölüm sessizligi....hýzlý hýzlý nefes almalar Kaçýþtý belkide ...sadece bir çocuðun elinden tuttuðumu hatýrlýyorum .... Koþuyorduk....tozlu kirpiklerinden yýldýzlar damlýyordu yerlere.... O yýldýzlar bize yol açýyordu sanki.... Ayaklarýmýn acýsýný bile hissetmiyordum...kanýyordu da üstelik.... Sonra durduk bir köþede ....o durdu...sýmsýký kenetli ellerimi býraktý.... Evinin önündeydik...yýkýlmýþ evinin önünde....durduk sadece ...donduk... Zaman durdu o an...... Bomba sesleriyle irkildim... Üstüm baþým toz dumandý uyandýðýmda..... Çýrptým, çýrptým bir daha çýrptým üstümü baþýmý Aðlýyordum sessiz ve de ýssýz...kirpiklerim bembeyazdý... Bizi bekliyorlardý o masum minik tozlu eller... Ýnsanlýk sadece üstüne sýçrayan tozlarý silkeledi ve hiç bir þey ... Hiç bir vahþet yaþanmýyormuþ gibi astý bir kenara giysilerini... O sessizlik haha kulaklarýmdayken.... Uyanmýþ olmam bir þey degiþtirmiyordu... Çünki tüm dünya bu vahþet karþýsýnda UYANIKKEN UYUYORDU.........Selma Çanakçýoðlu 30 Aðustos 2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.