ELiF

gönlümde yolcusu olmayan bir yanlýz eski gemi
deryalara açýlýyor bu akþam senin gittigin gibi
hoyrat bir sevdaya attýnda darma daðýn ettin beni
ne bugünüm var ne yarýn divane bir serseriyim þimdi
aklým almýyor bu hayatý yaþanmýyor aþk eskisi gibi

çýldýrmýþ olmalý þarkýlar hep seni söylüyorlar bana
silmeyin gözyaþlarýmý býrakýn aksýnlar yanaklarýma
kýrgýným artýk salý gecelerinden doðacak sabahlara
kadehlere koyup yudumladým hatýralarýnýn zehrini
dünya dönüp durdu etrafýmda sanki sarhoþmuþum gibi

bir veda mektubu yazýyorum baþlýkta ve sonuçta sen
her satýrýnda binbir sitem var birde sana olan sevdam
biliyorum sen beni hiç sevmedin benim sevdigim kadar
aklý yok fikri yok bu deli gönlümün seni unutturacak
bugunden sonra belkide artýk adýn satýrlarda kalacak

hani bigün bana tek bir cümlede beni anlat demiþtinya
nasýl utanmýþtým gözlerine bakarken söyleyememiþtimya
iþte þimdi haykýrýyorum sesimi duyan duymayan herkese
sen benim özlemini duydugum þefkat dolu hayallerimdin
huzurum mutluluðum gülen gözlerim ve tek gerçeðimdin

son bahar geldi elif çiçekleri yaprak döküyor dalýndan
kurumuþ gazeller savrulmuþ yollara inceden bir rüzgar
yokluguna yasmý tutuyor bu þehir neden kimse konuþmuyor
söyle bulutlara aðlamasýnlar ben seni kimseyle paylaþmam
yaþarken sen benim solyanýmdýn giderken canýmýda kopardýn

Erkan Þeremet














Sosyal Medyada Paylaşın: