KAYBEDİLEN AŞK
içimde deli bir fýrtýna esiyor bu akþam üstü
uzaklara dalýyor gözlerim hayattan koparcasýna
o kadar anlamsýz geliyorki sensiz yaþadýgým herþey
içtigim su yürüdügüm yol hatta aldýgým nefes bile
söküp alsaydýnya giderken þu canýmý bedenimden
kimlere anlatayým sana olan sevgimi söyle sevgili
senden baþka kimler anlar kimler anlayabilirki beni
zaman durdu o günden sonra ben yaþamadým bir daha
dokunmayýn bana ne olur çekin ellerinizi üzerimden
öyle bir yanlýþa düþtümki kaybettim en büyük sevgimi
yerine kimseyi koyamýyorum aklým almýyor bu gidiþi
kimselerden soramýyorum kaybettigim diger yarýmý
bir gün çýksan ansýzýn karþýma senin gibi gitmedim desen
ve bir silah alsan eline dogrultup baþýma bassan tetige
yokluguna yenik düþen bedenimi sersen topragýn yüzüne
bir karanlýk þehre hapsettim hücreleri sen dolu kalbimi
kan kaybediyor her gün kopuyor yaþamdan dirhem dirhem
konuþmayý unuttu dillerim lal oldu sanki senden sonra
güneþ yüzü görmüyor gözlerim yaðýyor her an yaðmur misali
aklýmý kaybetmiþim öyle diyor tabipler oysa sen benim aklýmdýn
yazamýyorum bir türlü seni kaçýncý sayfadýr bu saymadým
zihnim karýþýyor düþününce seni benzemiyorsun hiç kimseye
takvim yapraklarý degiþiyor gündüzden geceye geceden gündüze
þakaklarýmda bir kaç beyaz tel bakýþlarýmda çökmüþ bir enkaz
ama yüregimde kocaman bir aþk hiç yýpranmayan ve yaþlanmayan
Erkan Þeremet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.