Ölüm korkusu yoktur Mehmetçiðin yüreðinde
Tertemiz kanayýp akan kan þehit kanýydý,
Ölürken taþýdý sancaðýný gönderine.
Bayraðým þehit kanýyla ala boyanmýþdý.
Yýl Bin dokuz yüz yirmi iki, yer Kocatepe...
yeni silahlar alýnmýþtý, asker hazýrdý.
Yirmi altý Aðustos’du, saat beþ olmuþtu,
artýk gelmiþti büyük taarruzun zamaný…
Ordu bir sel gibi aktý, geldi Sakarya’dan,
Erzurum’dan, Ýstanbul’dan, Doðudan, Batýdan...
Uykusuz geçti sýcak Aðustos geceleri.
Tüm düþman mevzileri hýzla el deðiþtirdi.
Türk ulusunu esir etmek isteyenlere,
Yayýlmacý, istilacý tüm güçlere karþý;
Bu, Gazi Mustafa Kemal Paþanýn zaferi,
Adý da Baþkomutanlýk Meydan Savaþý…
Baþkomutan Mustafa Kemal’in önderliði,
bu cennet parçasýný yeniden vatan kýldý
Düþman kuþatýlýp çember altýna alýndý,
Esirlerin içinde Trikopis’de vardý.
"Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz’dir. Ýleri!"
Diye emretti Baþkomutan Mustafa Kemal
Süvari taktý çelik kanatlarýný, uçtu
Köpürmüþtü dizginler, tere kesmiþti atlar..
Vatan sevgimiz karþýsýnda dünya titredi
Dokuz Eylül’de, Mehmetçiðim Ýzmir’e girdi,
Gemilere sýðmayýp döküldüler denize,
Yurt topraklarýndan düþman böyle defedildi...