TEK YETİŞKİN

Uzaklardan, uçarcasýna bir atlý geliyor
Aslanlar gibi cesur, kendinden emin,
Ýlk bakýþta kimin yanlýsý, anlaþýlmýyor.
Bu yiðit kimdi, merak konusu….

Miðfer giymiþ, bu bir savaþçý!
Ýyi de, elinde yok ki kalkaný kýlýncý.
Sýrtýndaki ok deðil arzýk torbasý.
Hayretler içindeyim niye buradaydý?

Geldi meydanýn ortasýnda durdu,
Bir anda ortalýk çocuk doldu.
Atlý konuþmuyor daðýtýyordu,
Sýrtýndaki daðarcýk boþalmýyordu.

Meyveler, ekmekler, sütler, börekler;
Daðýtýyor daðýtýyor daðýtýyordu,
Çocuklar hediyeye doymuþ taþýyamýyordu.
Hediyeler bitmiyor, daha çok çocuk lazýmdý.

Atlý, çocuklara rengârenk çiçekler veriyor,
Çiçekler çocuklarýn ellerinde açýlýyordu,
Çocuklar koca bir þemsiye gibi,
Çiçeklerin altýna sýðýnýyordu.

Atlýdan baþka yetiþkin kimse yoktu,
Orda herkes çocuktu.
Çýplak ayaklý periþan kýlýklý çocuklar,
Baþlangýçta aç yorgun ve korkulu.

Zaman sanki durmuþtu...
Hiç kimse yaþlanmýyordu,
Artýk atlý sayesinde ekmek su boldu.
Çocuklar sadece büyümeyen cinstendi.

Atlýnýn yüzü görünmüyoru,
Belli ki geldiði yerde savaþmak yoktu,
Kadýn mý erkek mi belli deðildi,
Belli olan çocuklarý çok sevdiðiydi.
Asiye

Sosyal Medyada Paylaşın: