yeŞil öğütsüller

‘insan
olduðumu
anlayýnca
bugün yine
aðlayasým gelir..’




Çok yerleþmeden yaþýyorum aslýnda ben hayatý.
Bunu, biraz seviyorum;



Bir sandalyeye tam oturmadan tüm cüssesizliðimle,
Ýki ayaðýmý yan yana basmadan yere ve önümdeki kitaba gömülmez
Gibi..



Aslýnda hayatýn kanalize her durumu, olayý ve iþinde tamamen teslimiyet göstermem, gösteremem ben.
Hayal kuran, planlar yapan birisiyim.



Sanki bütün insanlýðýn varoluþuna karþýn, bana da ayrýlmýþ bu minicik yaþam alanýmda;
Burayý çok da sahiplenmeden, benimmiþ hülyasýna kapýlmadan iþte.


Elimden alacaklar korkusundan..
Biraz ölümden
Biraz totem
Fakat biraz bilinçten..


Geriden
Ve daima bir týk kuzeyinden gölgemin..
Az ve kesik nefes alýþlarla..
Kavramadan avucumun her sathýyla..
Ve kapýlmadan, kaptýrmadan..


Bu bir korku meselesi!
Emanetli saygý bluzunun her kývrýmýna eðiliþi gibi
Aferinli sokak sapaklarý benim her çýkýþým.
..


Sosyal Medyada Paylaşın: