Uyandýrmadan kalkýp gitmeliyim
Þafak sökmek üzereyken.
Kýrmýzý top güllesini seyre doyamadan
Ve ciðerlerimin en sevdiði seher yelini koklayaraktan..
Soldan üçüncü,
Pencerenin hiç bölünmediði koltuða lütfen..
Ayaklarým yol alýyor olmanýn hareketiyle gýdýklanýyorken bedenimi ardýma yaslamalý.
Ve bir kitap açmalý ortasýna ellerimin.
Dokunmalý, sýmsýký tutmalýyým.
Kaldýðým sayfa açýlývermeli kendiliðinden ve baþlýyor olmalý serüven.
‘Ben, hep böyle..’
Sonra bazen, bir cümle tak diye bölmeli beni.
Dalgýn gözlerim zamanda bir ileri bir geri, oynaþmalý zihnimle.
Fakat sürmemeli uzun,
Hemen devam etmeliyim köþesini kývýrýp yapraðýn.
‘Bu hayat hep böyle’ devam etmeli/ydi,
Gerçeksiz ve geleceksiz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.