SEN UYURKEN....

Kaldýrýmlarýn sýrtýndaki pespaye kelimelerle
bir ömürlük þiirler yazdýrdýn bu gece...




sen uyurken,
yan cebine koyduðun aklým yitik
ruhumsa yetim kaldý
keþke kalbinde taþýmasaydýn beni...



Bunca adsýz yalnýzlýklarýn
müsebbibi bendim oysa...


Rötarlý itiraflarýmýzýn
labirentli kasfetinde ki ruhum
korkak sinmiþ biçare
Göç mevsimine denk geldi bu talan
korkak þafaklardan
feragat ettim sen uyurken...


Yumuþak yüreðimin kaygýlarýnýn
sýr tutan mahcup kelimelerin ihanetleri
aðrýyan anýlar geçidi þimdi


Kýrýldý gökyüzünün sureti,
Kefenlendi cümleler
Güneþi kaldýrmadým derin uykusundan
Sabahým ha oldu ha olacak derken,
Hepten karardý seherin gönül yurdu...



sen uyurken,
Eflatun kirli piþmanlýklarýma
hatýralarýmý zararýna satýyorum.
sardunyalý cümlelerle himayene aldýðýn
yeþil sandukalý ölümlerin
öyküsünde aralýyorum perdeleri
itaatkâr hüzünlerim
Soylu bir hengâmeye dönüþüyor içimde...


Ruhumuzun iklimleri
Ne olur ölümlerin koynuna beni de alýn
günahlarýmla, bir mezar taþý kadar kimsesizim zaten...


Alçak gönüllü hayallerime ,
aðlama diyor sessizce
hatýrý sayýlýr yalnýzlýklarým...


Sen uyurken,
Anlamsýz adýmlarýma gizleniyor itibarlý bir sükut
pusuya yatýyor cýlýz gölgeler
Ben mutluyum derken
günlüklerin heybesinden sýzan
gülüþlerimi harcýyormuþum meðer...


Yakýþýksýz özlemlerimi çaldým
peri masallarýndan gizlice
derin uykularýn istila ettiði odanýn,
duvarýna astým sen uyurken...


Harlý göðsümüzde kaybolurken vefa
Sabaha çýkacak umudum kalmadý...
hasret, her gönülde
sanrýlý cýlýz düþleriyle
çoktan ölmüþ bir ayazý sallýyor dizinde...


zemheri bileyen fýrtýnalarýyla
Penceremize yansýrken gece
ben, hâlâ çok üþüyorum

tebessümleri yadýrgayan
basireti baðlanmýþ ruhsatsýz avcýlar
Tarumar bir ithamla
yaþanmamýþ yýllarýmýn çetelesini tutuyor...


kucaðýmda irkiliyor ay
bir kavganýn kadavrasýyým sanki
dönüyor pervane özgürlükler tepemde,
hayallerim sýrça köþk misali kýrýk dökük
Pespaye kelimelerle
Kanamalý cümlelerim küfürlere gebe...



Sen uyurken,
sabrýmýn son derviþi, bütün þizofrenliðiyle
masum bir hasret ezgisinde
melankolik akþamlarý aðýrlýyor suskunluðumda.
Aykýrý rüzgarlardan kovulmuþ
Sürgün türküleri söylerken dilim
vedaya bile gelmeyen sancýlar,
artýk hükümsüzdür bende...

Sen uyurken
Sen uyurken , ben halâ çok üþüyorum...
Üþüyorum...

peri feride ÖZBÝLGE

27.08.2016 18:30

Deðrli þairem Elif Reyya Naz hanýmefendiye ve üsdat,kardeþim Uluhan’a,þiirime hayat verdikleri için çok çok teþekkür ederim...Yüreðinize emeðinize saðlýk efendim.... En kalbi muhabbetlerimle... saygýlar


Sosyal Medyada Paylaşın: