ARTIK BULUTLARI DA SEVMİYORUM

Bir þeyin üzerine sýmsýký baðlanmýþ gibiyim,
Ne bir ses,
Ne de görüntü var hislerimde,
O kadar gerilmiþim ki,
Motor sesleri kükrüyor içimde…
Elektrik telleri örülmüþ üstüme bir að misali,
Yýldýrýmlar düþer sarhoþlar gibi etrafa,
Sesim yok,
Gece o kadar geniþtir ki,
Yine de adým atacak yer bulamazsýn…
Yastýðým terden deryalar olmuþ,
Dudaklarým boðulmuþ sessizliðin düþlerinde,
Öylesine sýký düðümlenmiþim ki,
Anlatacak boþluk bulamamýþým…
Ýyice saçmalar olmuþum,
Ne anlattýðýmý anlayabiliyorum,
Ne de düþündüðümü…
Yazdýðým þeyler öyle pis kokuyor ki,
Okumaktan bulantý kusmuþum…
Sað elim çok temizdir ama,
Yaptýðým resimler de olmasa, ben nereye gidebilirdim ki?
Artýk bulutlarý da sevmiyorum,
Karanlýða o kadar çok alýþmýþým ki,
Yýldýzlarý tozlandýrmýþým gözlerimin içinde…
Uzak görürüm kendimi,
uzak…
Hiç kimseden deðil,
Adýný söyleyemediðim o boþluktan,
o uðultudan…
Öyle uzaðým ki,
Gel sen anlat þunu bana,
Gel sen anlat…

22.10.2005/SARAY
Saat:01.14
B.BÝRÝCÝK
---------------------
Sosyal Medyada Paylaşın: