Dalýndan koparilmis
yaprak gibiyiz.
Rüzgar nereye eserse
O yöne savruluyoruz.
Yaðan ilk yaðmurda
Çürümeyi bekler gibi. ....
ne yediðimiz lokmanýn
tadý var,
ne de aldýðýmýz nefesin
bir anlamý.
bu gün varýz
yarýn yokuz;
sanki hiç olmamýþ gibi...
biz yorulduk hayat senden
eðer ki varsa hala yorulmayan
onlarý hoþ tut
sýmsýký sarýlmaya devam etsinler
dünya malýna,
mal mülk telaþýnda
kaybetsinler kendilerini;
sanki hiç ölmeyecekmiþ gibi.
hayat denen bir boþluða düþürüldük birgün.
ödül müydü ceza mýydý hiç bilmedik.
ah ile eyvah ile geçti dün,
insan gibi yaþamadýk, katýla katýla gülmedik.
ele benzer bir hayat sürmedik,
süründük sürüngenler gibi...
yürüyen cesetler gibiyiz artýk
gülmüyoruz konuþmuyoruz duymuyoruz...
her þeyimizi
herkesimizi kaybettik sýrayla
insansýz kaldýk...
hiç yaþanmamýþ dünü
yaþanmasý muhtemel
yarýndan çýkarýnca
geriye kalan bir hiçiz þimdi
vakti dolan savdý sýrasýný
sýra bekliyor kalan...
azala azala tükeniyoruz
sanki hiç doðmamýþ gibi...
gidenlere selam olsun
yer açýn;
yeni gelenler var...
Duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.