Hasret Kaldık!

Hasret Kaldýk!

Artýk güneþ neþesiz, ay durgun,
Yýldýzlar küskün, hepsi dargýn,
Sabah olmuyor, vakitler yorgun.
Kýpkýrmýzý dünya, yeþile hasret kaldýk,
Gülmeyi unuttuk, kin gayyasýna daldýk!
Neden selamlaþmýyor millet,
Kim, kime ne etti?
Riyanýn kol gezdiði zamanda insanlýk bitti!
Hasret kaldýk dostluða, insanlýk arýyorum;
Gözlerim kapalý, karanlýkta yürüyorum…
Bir cýlýz ýþýk var, sönecek sanýyorum.
Umut denen nedir, yenir mi bilmem,
“Beklemeye” sabýr denir mi bilmem!
El attýðým her þey elimde kaldý,
Güvendiðim daðlarý çoktan karlar aldý!
Gülmek mi? O da ne?
Aklým iflas etmiþ daha ne?

Kazým Öztürk 28 Aðustos 2016


Sosyal Medyada Paylaşın: