Yarým kalan bir hikayeydi, Gecenin ayazýna vuran satýrlarda. Ne sen vardýn ne de ben, Kocaman bir yalnýzlýk duvarlarda.
Attým kendimi dýþarýya, Senden ve benden bir iz aradým, Aradým senden sokaklar boyu bir hatýra. Ne sen kalmýþsýn ne de ben Ecel vurmuþ þehrin sokaklarýna.
Bir sigara yaktým, Ay ýþýðý vurdu yüreðimin tenhasýna. Seni aradým, Çaðýrdým bu gece sabaha kadar, Seninle dolu tenhalýðýmda.
Biliyorum çok uzaklardasýn, Gelemeyeceðini biliyorum. Sen Cennete giderken, Cehennemin dibinde kaldým tek baþýma, Anlam arýyorum hayatýmýn anlamsýzlýðýna.
Yokluðunda, avutuyorum kendimi, Çiçeklerle, hayvanlarla, toprakla. Senin kokun gibisi asla olmuyor burnumda, Senin yaptýklarýn gibi tat býrakmýyor damaðýmda Ve sen gibi sevmedi hiç kimse beni, Sevmedi bu yalan dolu Dünyam da. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.