Þimdi bir ceylan bakýþý saçlarý Ve uzadýkça ellerime doðru, bir demet gülün kýzýllýðýný verir.. Ýðne ucu kadar yalnýzlýðým. Yalnýzlýðýma bakmak; kalýn camlý bir yakýn gözlüðü.. Pelerinler’im ýþýldar, Iþýk olur, ateþ böceklerine. Dalýnda ki Kurtu görene, bu gece aþk d/olsun. Týrnaklarým toprak boyalý; Toprak ise gri oje. Ýllüzyon gibi bu çekilen nefes. Altýnda , göz boyamasý soluk gizli. Utanma, çekinme: Kays bizi Eylül’e, Leyla yapmýþ. Þimdi ne su okunur, Ne dua içilir. Gökyüzüne mahkeme indi. Asýk suratlý bulutlar, Dumanlý yýldýzlar; Uçan bir kuþa, çarþaf giydirir. Deðme sakýn o, sihirli deðneðe! Bir cadý eli gibi uzun olur týrnaklarýn Ve rengarenk küpene , kulak giydirirler. Besmele çek ve tövbe et. Hadi, Hasret kaldýðýn gerdanlýðýma üfle þimdi Üfle ki, açýlsýn bedenimin kapýsý. Açýlsýn sonsuza deðin, Bu varlýðýn yakasý...
M.S.K Sosyal Medyada Paylaşın:
Pervaneha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.