...önce kuþlar göç etti ardýndan deli rüzgarlar, yaðmurlarla yýkanan ruhlar...
bir çocuk öldü ve bütün insanlýk... son aþk ölünce kýyamet ...
II.
çaldýlar gökyüzümü... seçemiyorum renkleri,sesleri... hiç biri benim deðilmiþ bütün suçlarýn faili, yeryüzünde dolaþtýrýyorlar gölgemi göremedim öz rengimi
sevemedim içi boþ ruhsuz yaþamlarý,kavramlarý... sevgi ve barýþý... yeniden çizmeliyim vuslat sýnýlarýný hudutlarda seviþmek aþkýn tadý,anlamý
ve asi özgürlük, pranga... baþýma bela...
söz verdiðimiz gibi ’kâlû belâ...’
III.
asýrlardýr imanýma darplardan sonra bir yer daha olmalý, umuttan öte...