Bazen etten oluþuyorum bazen kemikten, bazen hisli yaðmur, bazen duygusuz bulut kafamda dönen iskelet bi dünya çarpýyorum kandan duvara uzun metrajlý film gibi gece beyaz matizler içinde bugün de gelmeyecek yarýn dün daha yakýn gelecek ikimize kurulu füze düzeneðimizle demir baðlayacaðýz gözlerimize binlerce topraðý eþeleyerek gömülürken yetiþmeyecek kýrk renkli çiçek özgürlüðe karanlýkta duvar diyorum duvar her taraf da acýyla kabarmýþ iskeletimde güvercin kokusu karýþýyor harcýma susuyorum yükseldikçe Ve kusuyorum küçüldükçe çok fazla küfür doluyor gizime söylenmedi söylenmeyecek O ilk söze
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.