bir an için sen benim gözümden göçüp gidersin öyle bir günün aðýrlýðýnca birikir yüzün giderken ömrünü emanet býrakýr düþler yaþamak için çok þeye alýþýr her insan her insan gibi daðýlýr mutlak gökyüzü savaþ ve barýþýnda bir sonu vardýr yaz gelip geçer tükenirde mevsimler o sonsuz tuvale düþer ve yaþar nasýrlý eller bir anýt misali çatlar sadrýmda eylüle gebe yaðmurlar b-içilir gözlerimin biçare þafaðý bilseydin korkularýmýn iþgal edilmiþ infazýný gözlerinde bir rüyayý saklayýp çökerdin uykumun en munis kýyýsýna ölmek sonsuzluða çare gel uyuyalým aþk þakaðýnda
yaþamak bir nefes kadar tutsak içimde
son hayal içinde titreyen bir serçe gibi ýssýzlýða müþtak olur ellerim yorulur rüzgar okþayýnca tenimi hasretin düþer uzaklardan tanýksýz bir ölüm gölgesi yeminli ayetler sökülür mihrabýnda alnýmýn kurumuþ dudaklarýmda son akþam telaþý vurur baðrýmdaki bu tutsak güne göçer emanet kuþlar sinemdeki çatýdan uçtukça içime döner her göç sevinci bu gün ki o dünlerden kalma bir aný ne sen asýlýr mahyasýn da yüzümün ne hatýralar bana bir lütuf þimdi toplanýp gider yüreðim tutsak bir þölen için
uyandýr gözlerimi sevdiðim
kalbimin derinliðince çýlgýn bir nehir vurdukça içime toplanýr gökyüzü boz bulanýk bir hikayenin finali gibi derindir sonsuzluk
fark ettim bu sabah kalbimin çiðnenmiþ son yola döndüðünü
bir tarihin doðmasý gibi bekliyor ruhum gelip geç diye sevdiðim
my
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.