Aþk için mazeretin olmadý hiç
Hep gitmek için mazeretler ürettin.
Yýrtýp attýðýn bir fotoðraftan ibarettir aþkýmýz,
bir yarýsýnda ben mahsun
öteki yarýsýnda sen yoksun.
Sen, bitmesini dilediðim bir sýlasýn artýk...
Sensizlik yýðýldý evime
Gözlerimin baktýðý yerlerden payýma düþen
ömrümden çaldýðý zamaný ödemeye mahkum
koskoca bir sensizlik.
Sesin asýlý kaldý kulaklarýma
Sen söylemeyeli
þarkýlar unuttu kürdili hicazkar makamýný.
Dudaklarým çatladý,
acýyor,
öpemiyorum dudak izlerini
döktüðün yerlerden...
Haykýrmalardayým çocuk gibi,
bonbon þekeri aldýðýn çocuk aðlýyor ardýndan
her hýçkýrýðým senin adýn…
fonda korkunç gecelerimin þarkýsý týnlamakta:
“Karanlýklar içinde kayboldum
yine sensiz her gece
Çýðlýklar duydum beynimde
Uyandýr beni bu kâbustan
Gece ve sen birdiniz
Gece ve sen birdiniz..."
Aþkýmýzdan geriye kalanlarla doldurduðum çuvalý
sýrtýmdan indiremedim bir türlü.
Yoruldukça beddualý gülücükler saçýyorum
korkularýmý ötelemeðe.