Tırnaklarımın Altında Keder

Kalbim terkedilmiþ derin kuyular gibi sessiz
Hiç bir çocuðun çýkrýk çevirip þu çekmediði
Ses varsa da arada bir duvarlardan düþen taþlar
Her ýþýða uzak gecenin karanlýðý
Eþkiya olurdu kim böyle kederlense
Bir þarap içimlik keder kalmýþ týrnaklarýmýn altýnda

Çölde kaybolmuþ bir kervanla kýyaslýyorum kendimi
Kalabalýk kalabalýk
Çok kalabalýðým
Yüküm boþ hayallerim
Irmakta sepetle balýk avlayan kadýnlarýn türküleri
Týrnaklarýmýn altýnda bir þarap içimlik

Bir derenin dibinde suyun akýþý oluyorum bazen
Her zaman deðil
Her zaman hiç deðil
Gidesim gelince uzaklara
Sadece gidesim gelince suyun altýnda
Aðaçlarýn gölgesi düþer üzerime
Balýkçý kadýnlarýn ayaklarý gýdýklar
Beyaz, dolgun, suyun eskittiði pörsümüþlük
Derinden suyun topraða düþen gölgesi gibi
Týrnaklarýmýn altýnda bir þarap içimlik keder

Küçük balýklar eþlik eder kederime
Büyümelerinden korkarým
Akþam, Ay resmini gönderir
Balýklar küçük kalsýn
Balýklar küçük
Ay resmini aramaya gider kaybolduðu kuyulara

Çölün soðuðuyla dolu kalbimin dört odasý da
Týrnaklarýmýn altýnda keder
Yýldýzlar
Ah! O yýldýzlar
Saklýyorlar kuzeyimi
Yalnýþ yollara düþürüyorlar beni
Bir gönül diyor güneþin doðuþunu bekle
Diðeri durmadan karanlýðý boyuyor
Elleri, yüzleri, adýmlarýmý attýðým yerleri

Bir bað, arasýndan geçsem farkýnda deðil
Bir ceviz aðacýnýn gölgesinde eskirim
Yontar kabuklarýmý
Ýncelir incelir
Kýrýlacakmýþ gibi





Sosyal Medyada Paylaşın: