Sessizlik
Bu yazýlanlarý; mutlu insanlar okumasýn
Onlar tanýþmasýnlar mutsuzlukla
Keyiflerine baksýnlar
Gülsünler eðlensinler
Ama;
Ama sen oku bunu
Oku!
Çünkü sen varsýn burada
Bense;
Yokum!
Sen hiç bir þehrin insanýn üstüne yürüdüðüne þahit oldun mu?
Yerimde duruyorum ve inan bana Ýstanbul geliyor üstüme üstüme....
Kýmýldayamýyorum bile, orda öylece kala kalýyorum
Sadece sessiz bir çýðlýk atýyorum içimden ve sonra karþý geliyorum
Ýstanbul’un tüm kirlenmiþliðine, soðuðuna ve acýmasýzlýðýna inat yürüyorum
Seslerse midye kabuðu gibi içimden geliyor
Duymak için kulak vermen gerek
Ve her sesi tek tek soyman gerek kalbinle
Ruhunu benimle birlikte bir þiþeye koy.
Ýçinde hüzün ve hasrette olsun
At artýk beni denizin en karanlýk yerine
En doðrusu budur belki de
Ve atarken o þiþeye son kez bir daha bak!
Sevinçler, gülüþler, ayrýlýklar hepsi içinde
Þimdi karanlýklar beklesin beni parantez içinde
Aðlamýyorum artýk;
Hadi sende durma öyle
At beni artýk Ýstanbul’a.
Artýk mutlusun
Ne þiþe kaldý elinde nede mavi bir gökyüzü
Kalan tek þeyse kocaman bir hiç
Gerçi sen onu da elinde tutamazsýn
Düþürüp kýrarsýn bir çocuk gibi ellerinde
Bense karanlýklar içinde seni izliyorum
Yalnýzlýðýmý üstüme örttüm
UYUYORUM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.