özledim soluðunun dokunduðu günü özlemin dokundukca sen gibi bana bu þehir sensiz bensiz kalmýþ gibi gece cökü verdiðinde bu þehre en çok karanlýk sesizliðime dokunur oldu ve yanlýz acýlar dokunuyor sen gibi bana hep bir merak içindeyim sensizliði yaþarken ama hep derdin inanmak kutsalýktýr inanmak hakikatýr , hakikatin peþinde giden hep gülümser karanlýkta kalmýþ yýldýzlarca özlediðine þimdi bende inanýyorum gök yüzüne bakarken yýldýzlarca gülüþlerine gülümsüyorsun gülüþlerin soluðunda dokunuyor rüzgarlara rüzgarlar dokunuyor bana soluk olup dokunuyorsun yüreðime ve yüreðimde yanan sen gibi özlemlerime özlemlerim dinmekte rüzgarlarca ve anladým ne kadar uzak kalsamda senden sen hep dokunacaksýn bana gözlerini yýldýz yapýp soluðunu rüzgar yapýp dokunacaksýn terk eylediðin bu þehre sen gibi. Argeþ Roni
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arges Roni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.