Sevgiler yaþanýnca anlam kazanýr sevgilim,
Yüreðinden düþünce koca bir sevda,
Bedenin aðýr bir taþ gibi saplanýr kalýr duygularýna,
Ýþ de ben, o vakit gözlerimden damlayan bir çið býrakýrým avuçlarýna,
Yanaklarýna kondurduðum o masum öpüþleri mi düþün,
Sela sý verilmeyen bir cenazenin yoksulluðu kalmýþcasýna,
Ne bir mekaným bellidir,ne de sorduðun adreslerim,
Ve ben sensizliðin bekçisi,gecelerin nöbetçisi,
Sensizliðin son damlasýný yaþar varlýðým,
Seninle baþlayan ve çözümlenmeyen dertlerim,
Yumruklarýmý ezercesine,diþlerimi kitlercesi ne,
Ve kafamý parçalarcasýna çýðlýk olursun içimde,
Bütün geceler beni anlatsýn sana
Sonra bir ezan okunur,
Ben seni anarým,
Duam olursun,
Yaþamaktýr sevmek,
Sanki hiç sevmedik,
Ve biz duygularýmýzý katlettik,
Çöllere damlamayan kuru bir rüzgar sýn,
Sana kavuþmak imkansýz olur,
Ve kendime kýzarým defalarca,
Þerefsiz bir kanserdir ayrýlýk,
Vazgeçmek istersin ama için çürür,
Yalnýzlýða alýþmak sensizliðin aynasýdýr,
Belkide dünya sen varsýn diye böyle zalim,böyle acýmasýzdýr,
Þimdi ben insansýz kaldýðým memleketimin topraklarýnda,
Susuz bir sonbahar gibi kuruyorum,
Gel artýk topraklarýmýn kokusuna,
Seni özlüyorum
VOLKAN ÞAHBAZ