Sýradan bir ayrýlýk deðildi bizimkisi.. susamadým mesela aðlayamadým gecelerce dolmadý gözlerim, ismin geçince alelade bir cümlede
Bakýþlarým, çýðlýklarým oldu sana dokunma ümidini kaybeden ellerim günbegün kurudu
Öfkelenemedim mesela þöyle en okkalýsýndan iki çift laf diyemedim beceremem ya bilirsin..
Savaþsaydým belki de kaybetmezdim tüm cephelerde ama en baþýnda öyle bir barýþmýþým ki seninle savaþýn lafzýný etsem ihtilal çýkardý en derinimde.
Ben barýþtým sen ise külliyen savaþ ben büyüdüm sen ise hep haylaz ben hiç bir zaman gitmeyecek olmana inanan sen ise her zaman gözü saatinde olan..
Hiç sevmemiþ olman her zaman kabul edilebilirdi küçük kalbimde ama çekip giderken hâlâ seviyor olduðuna inanmak pamuk þekerden hayallerde, zümrüd-ü anka’ya sarýlýp uyumak gibi gecelerce..
yeniden diril dediler diriliþ istediðimi zannedenler..
zannettiler ama farketmediler gökyüzü kararýr Ve bugün yarýn ölür kelebekler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
--sümeyye-- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.