Dünümüz kan kokusunda bekleþir Geçmiþ örselenmiþ çocukluk kadar uzak Parmaklarým göçer ayrýlýðýn böðrüne Týrnaklarým yenmiþ, umut niyetine Tükenmiþiz Gözlerdeki umudu yitirmenin yanak kýrmýzýlýðýna Aðlayamamak eklenmiþ Sen hiç sönmeyeceksin belki ama Yaðmur dinmiþ iþte…
Kendini hançerleyen bir deli öyküydük Parmak izlerimiz yaralarýmýzda Maktulü ve maðduru ayný olan vakaydýk Yaralanmaya meyilliydik ya Öyle de oldu Þimdi pestilimize hayran hayran bakýyoruz rüyalarda
Sözümüz kursaðýmýzda birkaç þiirle eðleþir Huzur dokunulmamýþ hayaller gibi tuzak Saçlarým düzleþir birilerine inat Sakallarým týraþsýz, matem niyetine Eprimiþiz Sözlerdeki masumiyeti kaybetmenin hüznü yetmezmiþ gibi Þarkýsýzdýk üstelik Sen hiç bitmeyeceksin belki ama Bu çocuk gitti iþte.
14.08.2016
nadir
Sosyal Medyada Paylaşın:
astakoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.