ANA,BABA,NERDESÝN
Her yýl bir umutla sýlama gittim,
Yattýðýnýz mezarlara hüzünle baktým,
Cevap alamadým özümü yaktým,
Gözyaþlarým süzülüyor nerdesin,
ANA nerdesin.
Gurbet elde yalnýz, garip biriyim,
Yaralarým sýzýlýyor deliyim,
Sanki yetim kalmýþ küçük sabiyim,
Dengelerim bozuluyor nerdesin,
BABA nerdesin.
Ben oldum kiriþi taþýyan direk,
Siz olmadan bana dünya ne gerek,
Körpe býraktýðýn zavallý yürek,
Ýçten içe eziliyor nerdesin,
ANA nerdesin.
Bir daha oðlunu yalnýz býrakma,
Üzdü isem sizi kusura bakma,
Hele bir bak can verdiðin gardaþa,
Bayramlarda konuþmuyor, nerdesin,
BABA nerdesin.
Bana acýmadýn koyup giderken,
Þeleði sýrtýma vurdun çok erken,
Babasý olanlar, baba derlerken,
Ýliklerim çözülüyor, nerdesin,
BABA nerdesin.
Çok derdi sýðdýrdým bunca yaþýma,
Çok nankörlük geldi, garip baþýma,
Çok geçmeden, oðlunun mezar taþýna,
“Garip öldü” yazýlýyor nerdesin,
ANAM nerdesin.
9.6.2012 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.