ÖLDÜ HAYATIM, ÖLDÜRDÜLER...
Öldü hayat,
öldürdüler artýk,
Ne güzel günlerdi,otuz kiþi bir yer sofyasýnda,
yemek yerdik,
Pilav üstündeki tavuðu, dedemin bana vermesini özledim,
Abiler konuþunca küçükler dinlerdi,
AMA
Öldü hayat,
öldürdüler artýk,
Eskiden güzeldi hayat,
Bir þehir somunu’nun gelmesini beklerdik,
paylaþýrdýk birlikte,
Þimdi her þeyimiz var, ama þükür yok,
Üç kardeþ çay içmiyor birlikte,
Öldü hayat,
öldürdüler artýk,
Menfaat ve çýkara göre seviyor,
kardeþ kardeþi,
Ben hep þuna inandým veren el,
alan elden, daha üstündür,
Lakin; alan el ihtiyacý olmasada,
alýþmýþ ya almam demiyor,
Öldü hayat,
öldürdüler artýk,
Ýnceden bir selayla, kahýrla teslim ettim,
Eski,yýkýk,dökük bir tarihe gömdüm,
Mezar duvarlarý olmayan,
Cenazesi bile küsmüþlere bürünmüþ,hayatýn,
Kardeþ,kardeþe düþmüþ,küçüðü,
büyüðünü dinlemedi,
yazýyor mezar taþýnda Hayatýn.....
Öldü hayat,
öldürdüler artýk,
Öldü hayat,bende öldürdüm onu ,
Can havliyle sýktým boynunu,
Sonra seyreyledim,
kendi kurbanlýðýmý,
Yazýklaar olsun!
Kadir,kýymet bilmeyen,
iyilikleri unutan riyakar yüzlere.
Onlar beni hayat katili ettiler.
Öldü hayatým öldü,
Geçmiþteki gibi seviyordum hayatý.
Böyle; Küs,haset,riyakar,
çikarcý,nankör hayatý sevmedim,
Üstüne toprak bile atmadým,
Ve gitti artýk,eskinin tatlý hayatý.
Öldü hayat, öldürdüm,
Öldürdüm hayatýmý, öldürüldüm.
Kimbilir belki de öldürdüler......
Sebep olanlar utansýn.
25.7.2026 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.