Tırtar / İstanbullu

“-babam bana hiç yüz vermezdi
“Döndü”den sonra gelen,
dört kýzýn bi(r) oðlan kardeþi demedi
amma ben bilirdim; beni çok sevdiðini
bir defasýnda ateþim yükselmiþti
beni kendinde deðil diye belki
“ha(y)di bakay(ý)n”
“ha(y)di bi(r) ta(ha)”
o zaman kendi eliynen kekik içirdi
çapýtýnan goltuk altlarýma sürdü..
zorunan gülüyodu yüzü..

insan; hasta olduðuna sevinir mi
içim-içime sýðmadý vallahi-billahi
zabbaha gadak baþucumda bekledi
yüzüme bakdý durdu,
benden fazla acý çekti, kahroldu
terimi kuruladý
gözlerimi hafif araladým mýydý
gözlerimin içine içine bakýyo(r)du
gözünü gýrpmadan fira bakdý durdu

o deðilden gözlerimi kýrpýyon
belli belirsiz inileyip, debeleniyon
usulcacýk üsdümü örtüyo(r)
yüzüme bakýyo
mütemadiyen dova okuyo
þeytan azapta gerek derler ya
acýcýkta tadýný çýkardým valla

oyusa ayný adam,
“-böðün falan tarlayý sür bitir” der
asla itiraz edemezdim
ben de Allahý var hiþ bir zaman “yok olurdu”,
“yok olmazdý” demezdim
“-Goca Tarlayý yarýn aðþama go(y)man
el harmandan gakýyo” deye fýrçalar
beni gollar; hoþ, daa
gederkene illallah etdiri valla
zemheri bile demeden hergün oduna yollar

emme ben bilirdim,
beni içden içe sevdiðini,
en ufak bi caným yansa
hemen helaya geder
güya müteessir olduðunu bilmemi istemezdi,
ilk defa ben ameliyat olduðumda cýðara içti
ab(l)alarýmý kocaman kýz bile demezdi
dizlerine oturdur saçlarýný okþar-öper;
..
bana gelincek ý-ýh,
dilinden dudaðýna-deðmezdi
beni hiç kucaklamadý,
askere giderken bile
emme
beni içten-içe çok severdi,

“-her bobayiðide nasip olmaz
Ýstambol gibi yerde asgerlik
zýrpadak çýkaðelme, hazýr getmiþiken
görüyon iþde burada odun kesecen,
çifte gedecen,
zorun-zoru ileþberlik
“vay ben bilmeyodum,
sen bana demediydin deme
gözünü dörd aþ
gulaðýný bana ver,
beni eyi dinne
arkadaþ benden medet bekleme
bi(r) kesere sap ol,
ekmeðini al eline,
gelip de
burada saða-sola aðzýný eðme
aðzýyýn yanýný geveleme

bobam benim öðüme gatývýdý iki belik geçi
satdým-savdým üç evlek yer aldým,
gonu-gonþunun öküzleriynen garaladým
çok þükür sizi elin eline bakýtmadým
amma!
“gel de bana sor boba! …….. ”
benden bu gadak, aklýmýz ötesine ermedi
biz cahal gelmiþiyiz
cahal gedip gederiz
bundan sonura camiye hoca
köye mýhtarlýk edecek deðiliz
amma az, amma çok
tahsýllý sayýlýsýn
bizim elimizden bu gadak geldi
emme sen seninkinnere
taha fazla et
..









ömrü-billah bana hýzmat etçeðsen ihi tarla
yapýþýrsýn sabanýn gulpuna
yoook canýn çobannýg mý etmek isdeyoru,
valla gözüyün öðünde iþde;
gatýnçlar bakýp duru
dediðim gibi, sen okumuþ bi adamsýn,
eyi yaný kendin bilcen,
çoluk-çocuðunu nasý beslecen,
öte tarafa gediyokan ne olalak ölcen
benim gakýp-dutup da bu yaþa ðelmiþ,
bu tahsýla eriþmiþ
mükellef adama
akýl vercek halým yok,

bak! benim durumumu gözüyün öðüne al
olmuçu üþ cýzý tarla,
on gadak mal
daha artacak deði(l) valla

böðün eyisiniz, “eniþde” “gayýn”
“gayýno(ð)lan”, “eniþdeo(ð)lan”
yarýn, yarýn olmazsa ertesi ðün,
sana mu(h)taþlýklarý galmaz,
onnar da aða-bey olu(r)llar
“-vay bizim çocuklarý
siz böyütdüydünüz” demezler yarýn
“ölüm hak demiþ, meres halal”
üþ cýzý tarla kaça bölünecek
seninki kimbili(r) kaça
“hayat; kendinden sonrakýnnara
imkan tanýmak”dýr aða,!
..
ha(y)di; gýzlarý verividik getdi
amma seni kime vercez,
ne anana üven,
ne bobayýn malýna
zuvudur galýsýn üþ gün sonura
aklýma gelmezdi..
amma; bi sevindim ki
þükür Allahýma
Ýsdambul.. sorma?
Ýsdambul dövlet gibi geldi bana
Þükür. hesapsýz þükür Allahýma

hincii; benim sana bi everiymek borcum mar,
onu da isdeyosan böðün bu gün öderin
hemi de evelallah kimi isdeyosan,
evelallah
köyde sana gýz vercek kapý çok
amma bobayýn hatýrýna
amma deliganný olduðuna

yalýnýz; bana sorarsan,
“-aðýrýkana yeyni olma,
gafana dakma” derin
senin yerinde ossam asgerliðimi ederin,
efendime söleyeyin
sen; önüþlük goluna altýn bi bilezik dak,
bi göreyin..
sana gelcek gýz mý yok len
namerde muhtaþ olma
gerisi Allah Kerim”
…

“-Allahý var askerken iki yýlda babamýn
bir mektubu bile nasip olmadý
emme anamýn yeðennere yazdýrdýðý mektuplar hep
“-bobayýn selemi var” deye baþlardý
ter(h)is olup köye ðetsem “-hoþ geldin” demeycek,
yüzüme bakmaycak anlaþýldý
bellim, bellim besbelli “sebep?”
“kendi aya(ðý)yýn üsdünde dur”
bobandan sana fayda yok epap
“benden medet umma” deyip durur

ben de anasýna satayýn, ne bi ðün izine ðetdim,
ne memlekete tesgere almaya,
askerlik bitti ertesiðün iþbaþý
bana bu yeri satan arkadaþýn yanýnda
iþçi olalak iþe baþladým,

mayýþ almýþýyýn, alamamýþýyým
aðþam olmuþ, olmamýþ..
hiþ biþiyin üstünde durmadým
o gece evine gitti,
ben zabbahlara gadak çalýþýrdým,
gün geldi “iþ benden sorulur” oldu,
evel-Allah
her iþin üstesinden geldim
her zorun altýndan gakdým
hiç bir Allahýn kuluna da
“-halim þu” deyelek þikat etmedim..

bir gün baktým;
anamýnan bobam çýka-ðeldiler
bakdýlar ki, iþi kavramýþýyýn,
“bana mýsýn” demeyyon
etirafta hörmet görüyon,
herkes benden memnun
“-sana böyle bi dükkan alalým,
ele hýzmat etme” dediler
“-burasý benim..!?


“burasýný satýn aldým boba!” dedim,
……..
“arkadaþ da beni yormadý sað olsun”
“el on verceðmiþ eðer,
müyüm de(ðil) sen beþ ver,
üst yanný benden yana helal hoþ ossun
ne de ossa burada emeðin var”
gonu-gonþu araya girdiler,
bazarlýk bile etdirtmediler”

gün oldu, iþler sarpa sardý,
gün geldi gýriz oldu;
evelallah galiteden þaþmadým,
alýn terime bir kýrtýklý kuruþ haram garýþtýrmadým
gün oldu vadesinde bonimi ödeyemedim, amma
“-arkadaþ hal-vaziyet bu;
durum bu kertede
böyleykene böyle
bana üþ gün mühlet ver”
deyelek gününden evel hemen aradým
bu güne kadar hiç kimse de
baðrýmdan itmedi çok þükür Allahýma,
iþler düzelince
böðün banaysa,
yarýn da sana
eþe-dosta elimden gelen yardýmý yaptým
………..
bobam gene iki kelam etmedi!
…
ertesi sabah, anam;
“-boban geceler boyu
senin uçu
dova ederdi, hergün
bi ameliyet olduðunda aðladý,
bi de böðün”
çok þükür bin þükür demek,
sen essahdan adam oldun
ahirimizde bizi memnun etdin
Allah senden razý olsun

























Sosyal Medyada Paylaşın: