İŞTE HAYAT
Dökülen yapraklarý seyrediyorum,
Bakarak oturduðum yerden sessiz.
Geçmiþi ve geleceði düþünüyorum,
Nasýldýk eskiden,niye olduk hissiz.
Bulutlar bile eskisi gibi aðlamýyor,
Dereler sessizleþti artýk çaðlamýyor,
Hayat monotonlaþtý,bizi baðlamýyor,
Göçüp gidiyor insanlar,sessiz,sessiz.
Ekilen tohumun ürünleri tatsýz,
Gençlerin geleceði oluyor bahtsýz,
Herkes bir hoþ oldu,nedense ihtiyatsýz,
Gün günü tutmuyor,herþey belirsiz.
Süzgeçten geçirdim tüm hayatýmý,
Hayalimde canlandýrdým mematýmý,
Ölçtüm,biçtim sabýr ve sebatýmý,
Ne desem hep boþ,ne desem çaresiz.
12.08.2016
Adil ÜREKSOY
’’Adil’ce’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
üreksoy mobilya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.