Yıldım insanlardan
Borç harç keder yeter artýk yeter
Her gün biter diye kalktým sonuç kan ter
Yorulmam kaldýrsam her gün halter
Benim yaþadýklarým ondan da biter
Savaþýmýn baþý var ama neden sonu yok
Anladým üzüntüden kurtulmanýn yolu yok
Çok þey istemem rutin bir hayat bile yok
Yaþa hayatýmý sonra kolaysa kafaya takma
Her gün bir derdi geceleri karabasaný tartakla
Kuramýyorum kontak hayatla ruhum batakta
Þeytan damarlarýmda ben defansta o atakta
Býktým uyuyamýyorum dört dönüyorum yatakta
Dediler boþ ver aný yaþa,aðlarlar ama gelince baþa
Sen göremezsin ama kanýmý içiyorlar gümüþ kadehlerde
Yanýyor bedenim ateþlerde zalim gülüyor adalet nerde
Mutluluk görünüyor gözüme sonra arama çekiyor perde
Yazdým durdum günah çýkardým belki kafiyelerle
Yýldým insanlardan onlar benden baþka bir biçimde
Dayanýlmasý güç bir acý hissediyorum kalbimin içinde
Fikirler saygýsýzca söylenir hep kaygýsýzca
Bu gözler kaç mevsim insan süzdü sayýsýzca
Hepsi güzdü yaþ döktü kalpler üzdü insafsýzca
Ne insanlar tanýdým kafasý kalabalýk bir o kadar ýssýzca
Bu filmde yalnýz býrakýlan bir ben oldum yalnýzca...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk Taşkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.