MUTSUZLUĞUN SONU

Sessizliðin ortasýnda bir kasýrga koptu
Bir ýþýk gördüm
Parlatýlmýþ bakýr gibi parlýyordu

Görüntü, evvel zaman içinde
Kuzucuklar çobanlarýn koynunda uyurken
Koyunlarýn yaylaya daðýlmýþ hali gibi görünüyordu

Iþýk önce tekti
Sonra çoðaldý, adeta tavþan gibi üredi
Ýnsan vücudu þeklinde çoðaldýkça çoðaldý

Yüzler insan yüzü deðildi
Her biri zorlu birer hayvandý
Aslan, boða, kartal, bir de Ejder vardý

Hepsi yükselip alçalýyordu
Gövde gösterisi yapýyor,
Kanat çýrpýyor, diþ gýcýrdatýyordu

Aralarýnda amansýz bir savaþ baþladý
Bütün dert kuzuyu yemekti
Kuzu bunlardan bi haber þirin þirin otluyordu

Yýrtýcý hayvanlar onun peþinde
O gökkuþaðýný takip ediyordu
Neþeyle ilerledi dünyanýn ucuna kadar yürüdü

Ha düþtü ha düþecek
Nerdeyse gözden kayboluyordu
Sýnýrda durmuþ hâlâ otluyordu

Bütün vahþi hayvanlar
Iþýk hýzýyla ona doðru seðirtti
Tam ellerinde parçalanacakken
Gökkuþaðý onu kaldýrdý

Peþindekilerin tümü hýzýný alamadý
Hepsi birden dipsizliðe yuvarlandý
Bu mutsuzluðun sonu mutluluðun baþlangýcýydý
Asiye
Sosyal Medyada Paylaşın: