Duydum ki...

Duydum ki,
Güneþin keder terini damlattýðý
Mevsimin nemli dudaðýnda
Evleniyormuþsun...

Ah! ..
Acý pýhtýlý kan döküldü mü gözlerine
Çünkü, o anda üzerimde ki yaðmurlar kan atarak
Karanlýðýn þemsiyesi benliðimi kapatmýþtý
Anlamýný ve anýlarýný alarak
Kuyularýn bakýþýna býrakmýþtým

Sensizlik sessizliði yüreðimi yakan kor
Ruhuma saran düþlerin donukluðunda kar

Seni nasýlda sevmiþtim
Rüyalarýn boyasýný ufuklara çekmiþtim
Yüreðimin sevda dallarýný sana itmiþtim
Þimdi ise yaðmurlu cinayetinle yoksun
Hayatýmýn çiziminden çekip gittin
Ruhuma taþ yýðýlarak
Istýrabýn kýrbacýnda bitmiþtim

Zamanýmýn penceresine sen dokunurdun
Kalemimin duygu tahtasýnda sen okunurdun

Bir vakitler seni,
Nasýlda altýn ufuklarda ýsýtmýþtým
Beynimi emen sevda süngeriyle fýsýldamýþtým
Düþlerimin üþüyen arazisinde seni iþaretlemiþtim
Sözlerimin diþleriyle, avuçlarýmýn kelebeðiyle
Senin gözlerini kafa odamda ýsýrmýþtým

Hayatýma bir karabasan gibi çöktün
Yüreðimin kalabalýðýna yaðmurunu döktün

Özkan Karaca



Sosyal Medyada Paylaşın: