Caným çekiliyor keke...
gece yine aðýr,yine zehir zýkkým.
Ayak parmaklarýmdan giren sýzý
el týrnaklarýmýn iþgaline yürüyor sinsice
üzülmemek teselli deðil !...
saðýr duvarlarý yaðmalayýp,
içine köþk inþa edenlerin,
gailesiz umursuzluðu dellendiriyor beni.
Ýyi ki,
içimi ýsýtan, parmaklarýma zimmetli tütün,
birde senin gözlerinden içilesi cevaplar var yanýmda.
Nasýl kahrolmayým söyle !...
var mý bir hâl çaresi bu gidiþatýn.
Her paresi umut bezeli çerçevem,
tüm ardýþýk paranoyalarýn,
ve,
gizli þizofren ellerin lincine maruz.
Gülme býyýk altý ...
enseme, nefesi hayýrsýz þer günlerin,
iç yüzüne kurulu rezil basamaklarý týrmanýyor.
týrmandýkça boðuluyor,
boðuldukça sesimi kýsýyor görünmez bir karabasan.
Eteðimdeki tüm taþlarý kendi kafama vuruyorum.
kanadýkça düþünceler,
tüy kadar hafifliyor yok olan hafýzam.
bilinci kayýp bir meczubun güncesi deli saçmasýdýr bilirsin.
bu sebepten,
sadece sana kývrýlýyor adýmlarýmýn yolu.
ve, yine tek sen anlýyorsun kelimelerimin içindeki harfi.
Çok deðildi !...
kararýndaydý dileklerim.
istedim ki tarçýnlý akide koksun çocuklarýn dilleri.
güldükçe þeker damlasýn gözlerinden.
koþulsuz,korkusuz olsun kahkahalarý...
Ahh birde diken kelebeði kadýnlar...
hani þu,
aðzý çalkalanmamýþ sýð sularýn balçýðýn da yaþayan...
dahil olmadan harici seslere,
ezile ezile küçülen,
en çok yüreðimi daðlayan müzayedesi alýcýsýz,
hiçliðin ceremesini omuzlayan,
yedi rengin harici siyah giyen isimsiz kadýnlar...
Söyle !...
gönül han’mýdýr ki,
her gelen,
acýsý bana emanet yarýnlarý býrakýp,
terkisine bir parçamý koyup gidiyor.
hiç mi,
ýþýklarý ýslatan, gün doðumu, çið serinliði olmaz kalbimde.
Sonunda,
gece ve gündüzün kalesini yýktým gördün mü.
artýk bana ne yýldýzlar göz kýrpar,
nede güneþ deðer alnýma,
çünkü, niran ateþi dilimin,dileklerimin alazý...
Hadi gecikme keke !...
ayyuka çýksýn asi cümlelerim.
hatta,
nereden inceyse oradan kopsun
pamuk ipliðiyle baðlý zincirlerim.
git,firari umutlar getir bana.
Dilek USTA
Keke:Candan dost