ZAMANDAN MORFİN

Seni düþündüðüm an kaburgalarýmdaki baský
Sen þiirlere, þiirler ruhuma aský
Ben seçmedim, bu benim yazgým
Sürekli düþüyorum, kalem kaským.

Yaðmurum! Dövüyorsun þehri ansýzýn
Güneþ senden parlak deðil, tan sýzý
Çýkarýp atmak isterim kanýndaki kansýzý
En az seni hiç göremeyenler kadar þansýzým

Þunu bil en az senin kadar senim
Huzura iten olmamýþtý senin kadar beni
Tebessümüne bir anda gelip kanan deli
O benim ve dünyadaki yerin kadar yerim.

Hatýrlamadýðým bir sebepten bu diyara sürgünüm
Korkuyorum; iyice kavradým þiirden süngümü
Bir kapým var; kýrýk dökük, süngüsüz
Gel, seni aratmakla geçiyor tüm günüm.

Al özgürlüðümü, hapset beni sen kokan kafese
Var mý hâlâ diyarlarýna saf esen
Dudaklarýndan süzülen her laf eser
Dudaklarýmda büzülen duygularýma af neþen

Cebimde paket sigara deðerinde bozukluklar
Afilli kalabalýkta soluklanmak, sorgusuzca
Her þeyini kaybettiðinden korkusuzsan yanaþ sende
Ýmza, silik bir kalemle; olgusuzlar.

Sen ve gözlerin; ruhun ülkesi sizin
Sen, beyin tarafýndan istenmeyen kül kedisisin
Parmak uçlarýmda kalbim, resmediyorum da
Sanki hafif kaçtý biraz kürke diþ izi.

Zamandan morfin kanýma enjekte
Bir tebessüm etsen uyuþurdum gerçekten
Kainatta bir sana daha rastlamak ne mümkün
Daha yücesin, daha farklý; her þeyden, herkesten.

Sen iste gündüzler gece, geceler gündüzdür
Sen iste en aþýlmaz yollar karþýnda dümdüzdür
Sen iste bir yaprak kýpýrdamaz tüm güz boyu
Sen iste iliklerime iþlemiþ þu hüznüm süs.
Sosyal Medyada Paylaşın: