Ah bu kahrolasý geceler.
Nelere gebe kalýr bilinmez.
Gündüzü yaþayýp bitiririm de öyle böyle,
Gece tüm dertlerim artar her nedense?
Uykular bölük pörçük.
Yýldýzlarla bakýþýrým her gece.
Onlar gökyüzünde,
Ben yeryüzünde yalnýz...
Ara sýra pes eder bedenim.
Uyku ile ölüm arasý bir çizgide dinlenirim....
Yakýn ya da uzak nerede olursan ol.
Yaþamla ölüm arasýndaki pamuk ipliðimsin.
Gözlerinin içine bakmayý unuttum ne zamandýr.
Ve ben buna dayanamýyorum.
Yalnýzlýðýný istemiyordum bir tek.
Ama Þu an sahip olduðum her þey
Senin bana verdiklerin býraktýklarýn
Hepsini toparlayýp atacaðým bu gece kararlýyým.
Sensiz yaþayamayacaðýmý bilmiyor muydun sanki?
Soðuk geceleri koynuma emanet edip gittin.
Beni yaralamadan kalbimi kýrmadan ,
Ömrümden ömür çalmadan gitmeyi baþaramadýn.
Ama yine dimdik ayaktayým,seni unutacaðým
Gökyüzünün karanlýðýnda kaybolacaksýn
Ve ben sabahlarýn en mutlusu
Gecelerin en huzurlusu olacaðým artýk
Ben seni bir yýldýzýn kuyruðuna astým bu gece
Biraz sonra kayýp gideceksin.
Ardýndan el sallamayacaðým,,, hatta bakmayacaðým bile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.