Çok uzun sürdü ... çok yordu, çok yýprattý, çok yandý ateþlerde, çok dondu okyanuslarda, çok yoruldu o iki harp arasýnda,
Ýþkenceyle öldü, Dirildi, Yeniden iþkence çekti, Yeniden dirildi, Yeniden iþkence çekti,
Her seferinde bir öncekine nazaran arttý, Ýþkencesi, acýlarý, üzüntüleri, yorgunluðu ... Yok olup kurtulmak haram, Ona vaat edilen zafer iþkencenin akýbetinde,
Sonsuz bir savaþ. Top yok, silah yok, mýzrak yok, asker yok ... Ruh yok, melek yok, ölüm yok ... Var olan tek þey sonsuzluk.
Uzay gibi sonsuz, Güneþ gibi yakýcý sýcak, Neptün gibi kýrýlgan soðuk, Deccal gibi acýmasýz, Ýsrafil gibi sabýrlý ...
Bu zafiyet ve eziyet tek bir þey için Sonsuza kadar hür olmak, Yada yok olmak ... Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadece Sevmek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.