YAÐMURDA ISLANMAK ÝSTÝYORUM Sensizliðin ateþinde yanarken filize can veren yaðmur yýkadý göz yaþlarýmý.. Ateþinin karþýsýnda buz gibi eridim ateþ üzerinde çýplak ayak ile gezdim.. Sormadan etmeden destursuz gönlüne girdim tek taraflý yüreðimi harabeye çevirdim.. Seni unuta bilmek bir kelebeðin ömrü gibi kýsa olsaydý veya su dökülünce üzerine her yangýn gibi sönseydi.. Çok mu iyimserim bilmem ama hükmedemiyorum sensiz geçen gece düþüncelerime.. Karanlýða mum yakmak tek amacýmdý anla iþte bütün ýþýklar söndü sen gidince.. Ýsimsiz bir ressamýn ellerinde renksiz bir portre ressam ise çekilmiþ bir köþede derinden aðlar içten içe.. Ýtirazým var sensiz doðan güneþe neden yaðmur yaðmaz aþkýn üstüne.. Filize yüreðini açan topraða can veren yaðmurda ýslanmak istiyorum gökyüzüne gülümseyerek... Ýsmail KARABELEN_05.08.2016_23:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karabelen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.