KARABASAN

Önce karanlýktý her þey,
Sonra þimþekler çaktý aydýnlandý DÜNYA.
Kendimi bir deniz kenarýnda buldum
Burayý hiç tanýmýyordum
Pýrýl pýrýl bir deniz vardý arkamda,
Önümdeyse yemyeþil bir orman.
Biraz yürüdüm, bir tüy kadar hafiftim,
Ne kadar yürüdüm bilmiyorum
Þimdi büyük bir kalabalýk içindeydim,
Büyük, küçük, kadýn erkek çocuk,
Kalabalýk, çok kalabalýk,
ama hoþ kalabalýk.
Herkes koyu, tatlý bir sohbet içinde,
Evler pembe boyalý, bahçe içinde,
Aðaçlarda salýncaklar, çocuklar neþe içinde,
Saksýlar, bahçeler, aðaçlar çiçek içinde,
Ne kavga, ne dövüþ, herkes barýþ içinde,
Dudaklarda gülümseme, herkes barýþ içinde,
Ne zam var, ne iþten çýkarýlan insanlar,
Ne Amerika birleþik devletleri,
Ne uyuþturucu illeti,
Millet devleti zengin etmiþ,
Devlet milleti,
Bir þimþek daha çaktý, etrafý aydýnlattý,
Birden beni ter bastý,
Fýrladým kalktým ayaða,
Aman Allah’ým bu ne biçim rüya,
Uyumadan önce yediðim bir lokma ekmek, karnýmý aðrýttý galiba?

Zehra zorlu yazým tarihi: 08.09.1992....

yýllar geçsede deðiþen pek bir þey yok gibi.....

Sosyal Medyada Paylaşın: