Acýmasýz duygu rüzgarlarýyla savrulan Köhne Ömür teknemle Hayat okyanusunda Ters mevsimler yaþadým sýðýndýðým her limanda
Ekvator sýcaðýyla kavrulan yüreðim Iceberglerin kucaklamasýyla paramparça. Aldýðým her nefes , geçen her dakikada Uzaklaþtýrdý yaþamdan beni bir adým daha . Nefeslerim sýklaþtýkça … Sona yaklaþan adýmlar da hýzlandý. Önceleri anlamadým ya da Ýnanamadým bu adsýz kargaþaya.
En sonunda gün ortasýnda Gözlerim sadece ,karanlýðý görünce Farkýna vardým ki umutsuzcasýna Yüreðim mola veriyordu artýk hayata Her mola çalmýþtý yüreðimin bir köþesini. Göðsüme sýðýnan yaralý bir kuþ gibi Çýrpýndý yüreðim ..çýrpýndý..çýrpýndý Bir türlü uçamadý yeniden hayata.
Þimdi beklemekte umarsýzcasýna Son alacaðým nefesle ……………………………..SON MOLA’yý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
SONimza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.