ALKIM..!
Ýnsan buruk bir haykýrýþla
Gelir bu köhne dünyaya...
Hüznün binbir yüzü yansýr ruhuna.
Tatmamak mümkün mü böyle bir acýyý,
Ruhundaki hüzün büyür bedeniyle birlikte
Beslenir yüreðini daðlayan gözyaþlarýyla.
Ta ki hissedene kadar yüreðindeki fazlalýklarý
Unutmak ister ,unutamaz ;unutamadýklarýný
Yüreðinde yer açmak ister yeni duygulara
Bu terk etmenin bir baþka biçimidir …
Fazla olan býrakýlmak istenmeyince,
Acý verir insanýn bedenine.
Acýsýz olmaz mý ..? Olurdu belki de
Eðer terk etmeyi sevgiyle kabullenip,
Býrakabilseydik uçup giderdi kendiliðinden,
Acý da, hüzün de doðmazdý o zaman
Bunu yapacak güç var mý ki yüreðinizde .
Terk etmek gerektikçe…
Tutunmak en aðýr ýzdýraptýr
Güzel olan her þeyi yok edercesine
Tutunmaya çalýþmak.. Acý verene,
Býrakýlmasý gerekenlere,
Farkýnda olmadan tutunmak ise
Acýtýr,eskitir ruhumuzu ince ince.
Budur asýl acý olan da
Sevmek deðildir bu aslýnda
Ýntikamdýr ruhun bedenden aldýðý
Çekilmez hayat karmaþasý arasýnda
Acýsý,sevinci ve hüznüyle tüm yaþananlara
Bazen zamaný durdurup bakmalý; insan,
Ne kadar fazlasý varsa içini kemiren
Yeter demeli ruhunu tutsak alan duygulara.
Ve yeniden doðmalý umarsýzcasýna
Yaðmur sonrasý güneþe inat yükselen
Güneþle yaðmurun yasak aþklarýnýn meyvesi
Sislerin ardýndan doðan rengarenk ALKIM gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.