TÖREN TÖREN TÖREN

[Askerlerin ayak sesleri,
Kalp atýþlarýný bastýrýyordu.
Sanki her þey boy boydu.
Ýnsanlar, boy boydu.
Acýlar, boy boydu.
Hýçkýrýklar, boy boydu.
Tabur uygun adým ilerliyordu.
Panorama insaný ürpertiyordu.
Her taraf çiçek çelenk doluydu.
Adeta çiçekten bir duvar örülmüþtü,
Güneþ ýþýklarý çiçek duvarýný,
Yer yer deliyordu,
Gün ýþýðý süngüleri acý acý parlatýyor,
Burda iþlenen cinayetin sayýsý,
Akýllara durgunluk veriyordu.
Þimdi herkes buradaydý,
Sadece tabutunda uzanmýþ yatanlar..
Onlar yoktu...
Halbuki bu tabur onlar için yürüyordu.
Daha dün þuracýkta çorba içmiþlerdi,
Çorba içtikleri yerde yaralarý sarýlmýþtý.
Þimdi lahit sandýklar içinde saklanýyor,
Taburun ayak sesleri yükseldikçe,
Onlar tabutlar içinde uzaklaþýyordu.
Yürekler yanýyor gözler yanýyor.
Ruhlar ezilip büzülüyor,
Un ufak oluyordu.
Tabur tabutun tam önünde durdu.
Hep bir aðýzdan selâm verdi.
O, uzanmýþ yatan, o, duymuyordu.
Asiye
Sosyal Medyada Paylaşın: