SORUYORUM KENDİ KENDİME

Neden geldim bu dünyaya
Sanki dün doðmuþum gibi
Hayat insana her þeyi öðretiyor, deðil mi ?
Ýster kabul et istersen kabul etme
Bir þekilde öðreniyorsun
Bu insanlar kim diyorsun bir an
Ben nereden geldim...

Kimle yaþýyorum, bu çocuk kim, benim mi diyorsun
Bu evler bu bahçe, güller evin önünde bir iskele
Kayýk hazýr çalýþmaya git gidebileceðin kadar uzaklara
Seni bir arayanýn mý var
Sevdiklerin bunlar mý ?
Ne zaman sevmiþim sanki
Neredeyim evrenin hangi sayfalarýnda
Bu bir mecburiyet mi yaþamýn
Düþündüren bu satýrlarýnda
Dolaþýrken sordum kendi kendime
Þu güzel sahil þeridinde...

Bana bir þeyler öðretiyor yaþadýklarým
Yaþýyorsan dolu dizgin yaþayacaksýn da
Doyuncaya kadar sevmelisin bu hayatý
Günlerce sevmelisin birisini
Eðer o da seni seviyorsa
Kül tutmuyorsa uyandýðýnda düþleri
Gözlerini açtýðýnda yanýnda ise gözleri
Sana bakýyorsa...

Onunla sonuna dek mutlu olacaksýn
Ýsterse bir papatya kadar sevgisi olsun
Dalsýn en hücra damarlarýna kadar
Yaþam özlemiyle doymalýsýn kollarýnda
Herkesi de seveceksin bu hayatta
Her þeyden nasibini alarak...

Her bir acý keder neþedir, insaný deðiþtiren
Yoluna koyan da bir kader çizgisi
Bu asla eðri bir yol olmamalý: Namusluca
Eðer insan isek
Ýnsanca yaþamalý bu hayatta

Behçet Bük 967/2.8.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: