Boþ ver
Sen de duyma
Saðýr dilsiz âlemde
Otursun aklýn terazisine
Tüyden hafif günahlar
Atsýn omzundan dünyanýn gamýný arsýzlar
Yýldýzlar göz kýrpýnca karanlýða
Bulutlarý örtsün yüzüne
Utancýndan gökteki ay
Sen oyalan o sahilde
Martýlar naðme okurken çýðlýk çýðlýða kulaklarýna
Ben gidiyorum
Pervasýz dillerin þiir okuduðu mekandan
Sen!
Heybene doldur týka basa aþk nâmelerini
Varsýn burkulsun yürek
Kayýnca sulara alevden meþaleler
Sessiz çýðlýklar parçalasýn yüze sürülen karalarý
Umutlar uçtu belki
Kafesinden fýrlayan kuþ olup
Dalgalar uykuda
Hüzün can yakmakta inceden inceye
Say ki; sevgisizlikten yaprak döktü
Mor menekþenin narin dalý
Kim bilir?
Yarýn tebessüm iliþir dudaklarýmýza
Kaldýysa geride sevgiden damlalar...
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.