İLK GÜLÜCÜK -19-

Ilýk bir sonbahar havasý gibi..
Sarýp sarmalýyor içimi,dalga dalga...
Düþünceler,düþünüyor düþünüyorum...
Ne kaldý ki elimde?
Ne kaldý ki bünyemde?
Güçten yana,yarýlandým doðrusu!

Sanki ben sarý bir sonbahar..
Yapraðýnýn kurusu
Þu son bahar var ya!
Yaþarým ben ona.
Öyle çok seviyorum ki...
Aþkým benim sonbahar.

Kara kýþýn karlarý erimekte içimde!
Oh iyiyim ya,dünya varmýþ be!
Herkes beni seviyor,alakalar gýrla...
Yanlýz bayat ekmekler var heybemde!
Küflenmiþler de üstelik yazýk...
Kim koymuþ bilmiyorum.

Artýk zaten bilmek de istemiyorum
Ümitlerimin bittiði yerlerde yýkum ben!
Ümitlerimin tükendiði kiþilerle yokum ben!
Yazýma öyle geliverdi...
Biliyorum tabii...
Neyse yeter artýk,deymezdi üzüldüklerime.

Ama ben hiç kimseyi kýrýp üzmedim ki!
Neydi baþýma gelenler,neydi olanlar?
Hakkýmý hukukumu çiðnedi el demediðim kiþiler.
Neydi bu gaddarlýk,of anam of!
Ah vah pes,neler gördüm neler...
Ne çileler çektim ben.

Bir deðil milyarlarca insan oðlu...
Gelmiþ gider bu dünyadan.
Ýþte birisi de ben
Dem ne yapsan da illa son dem
Ama ancak mutluyum,ancak hürüm
Korkularým acýlarým bayatlamýþ küflenmiþler.

Kendime yeni gelmiþ iken ben...
Yine depreþiyorum,acýyorum yine
Bana hiç acýmayan birilerine...
Bir helallik dilenmelidir diyorum!
Hem de kendime dahi pes ede ede!
Yuh olsun eþek derili yüze.

Ey,büyüklük kimde nede?
Zorla ne iyilik ne güzellik?
Olamaz,yok,nerede.

08.04.2008.Ýzmir.
Müfide Decdeli.
Sosyal Medyada Paylaşın: