Girme Aramıza

Kapýma kadar yapraklarla dolu.
Hepsinde ayrý bir hüzün.
Süpürmeye kýyamýyorum.
Onlar acýsýyla tatlýsýyla benim anýlarým.


Pencereyi açtýðýmda güneþi göremiyorum.
Sararmýþ yapraklar hüznümü paylaþýyorlar.
Ve ben kim bilir kaç yýldýr ellerin ellerimde olmadan,
Ýniyorum o korkulu merdivenlerden.


Söylesene çok mu zordu bir kez de olsa,
Ellerimi tutup bana gülümsemen.
Çok mu zordu seni seviyorum demen.
Ýnsan tatmadýðý duyguyu dile dökemezmiþ.
Belkide bu yüzden konuþmaktan ziyade yazýyorum seni.


Sen sonbaharý seviyorsun diye,
Kapýmýn önüne kadar gelen yapraklarý.
Süpürmeye dahi kýyamýyorum.
Hepsinde ayný dert ayrý hüzün.
Aðaçlar aðlayamadýðýndan yaprak dökermiþ
Ya ben, ben nasýl dökeceðim içimdekilerin’i
Aðlamak istediðim kadar gülmek isteseydim.
Belki de bu kadar üzülen olmazdým gidiþine.
Seven bir kalbin, ürkek telaþlarýyla.
Ellerimde hazan yapraklarýyla gelsem kapýna.
Alýr mýsýn beni içeriye.
Yoksa yine hiçbir þey yaþanmamýþ gibi,
Konuþmaya dahi mi tenezzül etmezsin?


Sonbaharý ve çýrýlçýplak kalmýþ aðaçlarý seviyorum.
Senden ricam;
Senden bana hatýra kalsa da sonbahar.
Girme aramýza...

Sosyal Medyada Paylaşın: