Kırkbir Bin Asır Hatırlı Şiir

...

sen þimdi
yüreðinden topladýðým muzur þýmarýklýðýmla sev beni
kâh kýrkbir bin çilek t’adýnda
kâh kýrkbir bin çiçek adýnda
nefti gözlerimin isyanýndan öyle bir öp
ki; farzet
onlar senin b’akýþýn
öyle koru
öyle gözet ki
kýrkbir bin menekþe sulayýþýnda
susayýþýnda







meselâ
kýrkbir bin kez pusula ol baþkaldýran ayaklarýma
parmak uçlarýmýn cengâver sýzýlarýndan ov
nazarla bakan bütün hastalýklý suretleri kov
öyle sev
öyle sahiplen ki
unutup derbeder yetimliðimi
hasret hasret sarýlayým babama sarýlýr gibi
s a n a






-sonra
korkmadan dokunalým aþk’a
a þ k ’ la!-







ey aþk
say ki;
bütün sadakâtimizi birbirimize
baðýþladýðýmýz gün yeniden doðduk
kýrkbir bin adým yürüdüðümüz o gölün kenarýnda
mavi-yeþil-gri bir tebessümle gülümserken hayata
kýrkbir bininci zümrüt yapraklý aðacýn gölgesi düþerken suretimize
sýmsýký kenetlenmiþken ellerimiz
ruhumuz mutlulukla kýrklandý kýrkbir bin kez






kýrkbir bin kez nazar dualarý d’okundu aþkýmýza
ördekler, martýlar, takla atan balýklar dahi
hiç usanmadan
hiç yorulmadan
kýrkbir bin kez tempo tutmuþken kalp ritmimize
þâha kalktý çiftlikteki kýrkbir bin evcimen at
içimin içinde o bahar fistanlý kýz koþmaya baþladý yeniden
durdurana aþk’olsun






ve o hiç bilmediðimiz
aslýnda çok tanýdýk coðrafyamýzda
kýrkbir bin derece ateþle
kýrkbir bin kez öldük ölümsüzlüðümüze...











nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın: