ÇANAKKALE - MEHMET’E VEFA

Bir kara kabus çökmektedir Anadolu baðrýna
O kapkara felaketin bulutlarý yaklaþmakta
Gelip de adým adým o feci mahþer haberi
Sinelerden akan yaþlar kapladý dört bir yeri
Al bayraðýn celali…

Ama hayýr! Ýsyan deðil bu bir kutlu yakarýþ
Güya ölmeye deðil sanki düðüne yollayýþ
Þüphesi yok kimsenin hem yoktur baþka gayesi
Kavuþacak koçyiðitler bir bir Mevla’ya belli ki
Ýþte bundandýr acelesi!

Gün bu gündür diyerek çocuklar devleþtiler
Yurdun her bir yanýndan yürekler birleþtiler
Ýþte budur elbette Churchill’i yýkan melal
Hürleþti ruhlar cesetten, Huda’ya eriþtiler

Sanki lal olmuþ dili, adeta durmuþ zaman
Sabýrlar damla damla, duada birikiyor
Bu nasýl ateþ böyle, daðlarý eritiyor
Denizden mi, havadan mý, karadan mý geliyor
Emerken sabrýn son kanýný gülleler.
Eritip yokluklarý, mermiye çevirdiler.
Ölmeyi ezber edip hepsi de bir aðýzdan
Dönmeyi bilmediler, hem lügattan sildiler.

Omuzlarý daðlarla ayný safta çocuklar
Çelik kusan devlere hücuma kalkýþtýlar
Bu ne eþsiz manzara hayallere girmemiþ
Sanki yedi kat gökten aslanlar yere inmiþ

Bilmedi yedi düvel Mehmet’ in esrarýný
Saçtý ne varsa medeniler(!), vahþet ve zalamýný
Asýr geçti aradan hala da bilmiþ deðil
Ölüme gülerek uçan bu vatan evladýný

Gelip de öðrendiler mertçe nasýl ölünür
Öyle kenetlenmiþ ki millet bu vatan nasýl bölünür?
Yine de bak ki tevazuya baþý eðik ve mahzun
Yaptým mý vazifemi , der de yine üzülür

Tek tek yine düþerken et ve kemikler yere
Efsaneleþmekte her biri yükselmekte göklere
Yetiþmekte imdada yeni yeni ordular
Hepsi de göçtü; ama düþmana dik durdular

Kimi kuzularýn ardýnda gencecik sevdiceði
Kimisinin gözü yaþlý bir baþýna anneciði
Ama hepsinde ayný tevekkül ve ayný kudsi dua :
Bu senin son ordundur, zaferden etme cüda!

Liðme liðme olurken tepeler, yoðrulup cesetlerle
Milletim tarih yazdý, bu kahraman erlerle.
Ulaþtý da her menzile, o cellat düþman güllesi
Eremezdi hedefe, varken Mehmet’in sinesi

Yaþlý dünya çok harp gördün; görmedin böylesini!
Beyhude çarpýþtýlar, hep beyhude öldüler…
Deðemedi kirli eli, yurdumun bir yerine
Öylece baka kalýp hep geriye döndüler.

Bir daha Mehmet’ini göremedi analar
Ama her bir þeyi görmüþtü iþte onlar.
Yaþamak mý, zevk mi, aþk mý…
Hepsi vatan yanýnda bir kuru masal
Onlar ki onlara açýlan kapýdan ardýna kadar
Bölük bölük, tabur tabur kevserlere aktýlar

Ey heybeti denizleri köpürten namsýz yiðitler
Kefensiz arþa çýkan sevdalý kelebekler
Ne sevdaymýþ iþte gördü Batý’nýn görmez gözü
Ýnme indi baðrýna çýkmaz artýk bir sözü
Neydi bu sevda böyle, neydi bu aþkýn adý
Ona yanmazdý da insan baþka neye yanardý
Vatan için yanmak yoksa insan niye yaþardý…

Yandýnýz da yangýnlara atarak kendinizi
Bulut olup, gölge olup, yaðmur olup rahmetini
Celbedip Hakk’ýn sonunda þefkat ve Nusret’ini
Akan yaþýn gülle olup kahýr oldu düþmana
Kurtardýn milletinin þeref ve izzetini

Dökülüp her yerinden dünyanýn yüz bin neferler
Sökülüp akýn akýn Gelibolu’ya indiler
57 sayýsý -sizinle þeref buldu- ne aziz, ne mübarek !
Sancaðýmýz hep semada hep Allah’a emanet
Verdiniz de her biriniz bir bir canýnýzý
Vermediniz düþmana þanlý sancaðýmýzý
Þimdi ey gelip geçen, veriniz selamýnýzý!

Yükselirken ruhlarý huzur ile Huda’ya
Son bir istekleri vardý ilettiler Mevla’ya:
Feda olsun, cümle gövde cümle baþ,
Dökmesin artýk evlatlarým damla yaþ!

Mektubu koynunda kalmýþ o kahraman erlerin
Koptu da goncalarý elbet güllerin
Eminim doðmakta þimdi eski küllerin
Gam yok, tasa yok artýk sana, içinde Firdevs’lerin

Ey düþman, verdin vereceðini aldýn alacaðýný
Gördün heves nasýl kalýr Boðaz’da
Bilemedin hakir gördün, Mehmet’imse niyazda
Matematik yanýldý, gör baþka bir þey oluyor
Ýman, þaha kalkmýþ, tekniðe meydan okuyor
Düðümlendi hevesin, umutlarýn firarda
Gel dön þimdi, çok geç deðil yine de
Ýnat etme, yok faydasý, iþte gördün hatanda

Bazý kere düþüyor da aklýma :
Layýk olabildim mi acaba hatýrana
Ey Balkan’ýn külünden yeniden doðan Kuþ’um
Bilirim boþunadýr, sana yetiþmek için koþum
Þimdi tekrar anýp o destansý günleri
Bize miras kalsýn cedlerimin hüneri
Size ermek layýk olmak zannýmca elbet muhal
Süslüyor hayatýmý bu güzel hayal.

Göçtükleri alemde nasýl karþýlandýlar
Birer yakut madalyaya dönüþtü kýzýl yaralar
Demekteler, az zahmetle çok büyük lütfa erdik
Cennetteler, o yaralar hep iftihar oldular
Birer liyakat niþaný gibi parlamaktalar
Bu dünyada gariptiler, orda sultan oldular.

Vatan için ölmeyi vazifeden saydýlar
Geride kalanlarý ýsmarlayýp Allah’a
Hepsi ayný duayla vatana adandýlar.

Sizleri anmaya yoktur kabiliyetim
Sussam o da olmaz; incinir hamiyetim
Sözümü baðlayýp da hürmet ve minnet ile
Sonsuz rahmet ve dualar olsun üzerinize.

Sosyal Medyada Paylaşın: