Gül Lâzım

yar sevmeye mecal lazým,
kuvvet lazým bir dal lazým
dünya boynu kalýn derviþ
anlamaya çok mal lazým...

þehir yavan suda tat yok
köþebaþý sayýsýz ok,
gamsýz zaten her daim tok
aç boðaza kursak lazým..

gelse seher küskün nehir
yükünün hamalý fakir
akþama dað olmuþ zehir
yýkayacak akýl lazým..

sevgili hoþ göz þavkýnda,
kanlý gömleðin altýnda
sýkmasa alýp çarkýnda
altýn küpeli dil lazým...

sevda her sabaha ateþ,
her nefese baþka güneþ,
birbirine uyuþmaz eþ
koru sönmüþ az kül lazým..

toprak bu badeden içer,
çok sevenler baþak biçer,
aklý feri konmaz uçar,
aþka pervane yel lazým..

aþk aþk cevrü cefadýr bir,
yandýkça kiri eritir
erimeyen gül nerdedir
sýrad’a varan yol lazým...

yollar çukur yollar derin
iflahýný yer neferin
düþde bile yok eserin
serab görmeye çöl lazým...

kumlar içinde bir kuyu
altýn tasda soðuk suyu
ömrüne içir bu huyu
ipekten yaprak tül lazým...

Kýþda geçer düþde geçer,
her ümit kendine uçar
ektiklerin kapý açar
Cennet görmeye gül lazým... vahapulukaya......

Sosyal Medyada Paylaşın: