Bir zamanlar, öyle baþladý gün açýk pencerelerden içeri bakan güneþ sepsessiz bir oda uðultusu gibi doluverdi dýþarda mýyým içerde miyim sorular sorular
günlerden kýrmýzý galiba eflatun bir þarký söylüyorum ama daha önce hiç söylemediðim sokaðýn telaþý duyuluyor inceden ve ben herkesden farklý deðilim hatta ben bile deðilim çok eski bir þarap gibiyim sanki eski bir masada ölü hatýralar dökülüyorum iþte kendi kýyametime
ne garip sen gelmiyorsun aklýma dýþarda mýyým içerde mi
seviyorum demiþ miydim sizi ?
bir yerlerde unutuyorum kendimi hep en son, çok eski bir zaman önce eski bir gramofon yalnýzlýðýnda
yine böyle bir zamandý hatýrlýyorum þimdi ama en son kalan aklýmda saçmasapan bir rüyanýn hiç olmuþ olmamýþlýðýnda
sahi ! seviyorum demiþ/miydim sizi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
bymuzo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.