Az mı Sevdim

Gül bahçelerinden
Son defa uçan baþ dönmesi çarptý

Harflerin, cümlelerin aðýrlýðýnca
Günler boyu þiirler yazdým
Gözün kahverengi karanlýðýna tutunup
Aþk adýna ne varsa suya aktým

Ateþ erimekte
Zaman ölmekteydi
Güzel baktým

Kýpýr kýpýrdý çarþý pazar
Aþkla onarýlýyordu yürüdüðüm sokaklar

Erik dallarýna yakýþan çiçeklere
Kitaplar dolusu
Güzel sözler yakýþtýrdým

Dudaklarýn bir birine dokunurken kýrdýðý sevi
Olgunlaþmamýþ kiraz kadar sertti

Güzellikler aðýr aðýr terk etti

Bir gün uzun uzun aynalarý izledim
Yaðmurlarý topluyordu bakýþlar

Gözleri Manolya kadar beyaz
Nilüfer kadar asiydi o zaman

Þehrinden kovulan kuþun
Yuvasýnýn üzerinde son kez uçtuðu umut
Havada kararsýz kaldý

Topraðýný beðenmeyen mevta gibi
Bakýþlarý güneþe çarpan kar misali eriyor þimdi

Ve iðne deliðinden ayazýn geçtiði gibi geçti gözlerimden

Biliyorum
Susmak anlayana çok þey söylemek sayýlýyor
Aþk aþkýn esiriyse
Az mý sevmiþ oluyorum
Susuyorsam… Bilal KARAMAN

Sosyal Medyada Paylaşın: