Büyük söz söylemeyi sevmem
Bazý sözler içten gelir
Kendiliðinden düþer dile
Adým ’Emin’ deðil
Fakat son derece eminim;
Yeryüzünde bir sen
Bir de ben kalsam bile
Ýki ayrý kiþiyken "Biz" diyemem!
Kaç kez çýkýp çýkýp indim
Ýndim indim çýktým
Dipten doruða, doruktan dibe
Baþtan ayaða et ile týrnak
A’dan Z’ye, Z’den A’ya
Ay’dan güneþe,
Güneþten aya
Ne boþluklara düþtüm
Gelgitlerde salýnarak
Koydum seni ayri bir,
Beni bir kefeye
Kaç kez tarttým kimbilir?!
Sevgi hassas bir terazi midir
Saat midir yoksa elektronik
Yüreðinde gonk vurdu mu
Kilcal damarlarýna deðin
Ceper çeper acý
Çeke çeke zonklayýp
Durdu mu sarkacý
Can çekiþen duygularýn
Aþkýn ölüm saatidir
Bir daha "Evet!"e
Tövbesiz yemin eden yüreðin
"Hayýr!" emrine itaatidir...
Sevginin de nefretin de
Kendinedir o zaman gözyaþlarý
Kimse kimseyi ilgilendirmez
Herkes kendi cehenneminde
Kendi cinnetini yaþar
Tüm plâklarda
Yarým kalan eski þarkýlar çalar
Kadýköy rýhtýmýnda baþlayýp
Simitseven martýlarla
Karaköy iskelesine yolculuklar
Kadý önünde son karar(?)
Artýk yolumuzu ayýrmak var...
Galata, Haliç, Kumkapý;
Ekmek arasý balýk
Bakma öyle alýk alýk
Sultan/ahmet(!)Tophane
O þehr-i Ýstanbul
Beni bulma da bir daha
Kimi bulursan bul;
Sen çok acýlý bir þehirsin
Boðazýna kadar
Yudum yudum içilip
Zýkkýmlanýlmýþ zehirsin!
Var varda, yok yokta
Böyle iþte gelinen son nokta,
Olmaz olmaz deme
Her þey olur bu dünyada
Ýyilik de kötülük kadar bol
Fakat tek bir þey olmaz
Ýki iken bir, bir daha aslâ
Ne düþ ne hayâl ne rüyâda!
Aþkýnýn bittiði yerde baþlar nefretin
Öylece kalýr; kýpýrdamaz yüreðin
El, yüz, elâ göz, kirpik, kaþlar
Yaþanabilecekler yaþanmýþ demektir
Herkesin doðrusu yanlýþý
Suçu günahý, sevabý kendine...
Nefret aþkýn doruk noktasý
Beynin yüreðe tavizsiz notasý
Birlikteliðin incele incele
Yüreðin yürekten kopmasýdýr!.
-II-
O hal iþte bugün bu haldir;
Barýþýn içinde savaþ
Tüketir bizi yavaþ yavaþ
Öylesine gelir bir günde
Ya beline ya yüreðine
Ýner dedik bir künde;
Ýnanmadý bizimkiler
Gelinmezden geldik güne...
Sokaklarda tekbir sesleri
"Ya Allah Bismillah Allahü ekber"
Cennetin içinde cinnet
Herkesin cinneti cehehennem
Sanki onlar vermiþ canýmý
Onlar alacakmýþ sokakta
Ýnsanlar Azrail kesilmiþ
Sen doðurmamýþsýn beni
Caným biricik güzel annem?!
Ýçtiysem þehadet þerbetini
Dolmadý mý çilen,
Yetmez mi çektiðin acý kahýr
Sorup halini hatýrýný
Hasbihal eden var mý seninle
Var mý gideceðim yeri bilen
Nasýl kalkýp þimdi sana geleyim?!
Topraðýn altýnda yüküm aðýr
Can mý kaldý ki doðrulabileyim
Anne derdimi kime nasýl dökeyim
Ýstemez miydim ki yanýnda olmak
Ýster elini ister ayaðýný öpeyim?!
Baþýma dokunurcasýna taþýma dokun
Saçlarýmý okþamýþ ol
Vatan saðolsun deyip düþtük
Tükendi yol;
Toprak için toprak olduk anne!..
Toprak senin bedenin anne
Dokunduðun yer kan kýrmýzý gül
Dalgalanýyorsa þanlý bayraðým
Þehitlik en büyük ödül
Gül, aðlama, ne olursun gül!..
Þaban AKTAÞ
24 Temmuz 2016-19.56